متون مقدس بنیادین از سراسر جهان - جلد ۴

برگرفته از متن کتاب:
آیین شمنی یک پدیده ی دینی مخصوص ساکنان سیبری و اقوام اورال آلتایی است. واژه ی «شمن» ریشه در زبان تونگوس (Tungus) دارد (سمن) (Saman) و از طریق روسیه به مجموعه ی اصطلاحات علمی اروپایی راه یافته است. اما آئین شمنی (شمنیسم)، با این که کاملترین حالت و روش اجرای آن در سرزمینهای حوالی قطب شمال و آسیای مرکزی یافت می شود را نباید فقط محدود و منحصر به همان نواحی دانست. این آیین در جاهایی همچون آسیای جنوب شرقی، اقیانوسیه و در میان بسیاری از قبایل بومی آمریکای شمالی هم دیده شده است. با این حال باید میان ادیان و مذاهبی که عقاید و تفکرات شمنی و روشها و راهکارهای شمنی بر آنها حکمفرماست (مانند دینهای مردم سیبری و اهالی اندونزی) با ادیانی که آیینها و عقاید شمنی، فقط نقش فرعی و درجه ی دوم در آنها ایفا میکند فرق بگذاریم و تمایز قائل بشویم. شمن، یک جاد و درمانگر، کاهن و روان راهبر [راهنما و هدایت کننده ی روان یا روح مرده در دنیای زیرین] است؛ به عبارت دیگر او بیماریها را معالجه می کند و شفا می بخشد، آیینها و مراسم قربانی جوامع بدوی و قبیله ای را اداره و رهبری می کند و ارواح مردگان را در سفر به دنیای دیگر [دنیای مردگان یا جهان زیرین] همراهی و محافظت می کند تا به مقصد ابدی خود برسند و گمراه و سرگردان نشوند. او با استفاده از فنون و روشهای خاص خود برای رسیدن به حالت جذبه و خلسه توانایی انجام چنین کارهایی را به دست میآورد یا به عبارت بهتر چون می تواند به خواست و اراده ی خودش بدنش را رها کند [روحش را از جسمش جدا و خارج سازد]، قادر به انجام اعمال و وظایف شمنی خود می گردد...